ارائه الگوی ارتقای پتانسیل بهره‌برداری مناسب از منابع آب زیرزمینی با استفاده از تغذیه مصنوعی (مطالعه موردی: سواحل مکران)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

محقق، کارشناسی ارشد عمران

چکیده

رشد جمعیت و توسعه جوامع بشری منجر به تقاضای مصرف بیشتر آب ‌شده است و با توجه به ثابت بودن تقریبی منابع تأمین آب، باید با مدیریتی صحیح، عرضه و تقاضا را در تعادل نگه داشت. این امر حفاظت منابع آبی در مقابل آلاینده‌ها را امری ضروری می‌نماید. تمرکز جمعیت در نواحی ساحلی و بالطبع رشد فعالیت‌ها سبب افزایش میزان برداشت از آب زیرزمینی شده است. این افزایش برداشت، سبب حرکت آب شور دریا به سمت آبخوان گردیده و این امر شوری بیشتر این منابع را به دنبال داشته است. شوری زیاد (بیشتر از 2 تا 3 درصد) استفاده از آب را برای شرب غیرممکن می‌سازد و به‌ناچار باید با فرآیندهایی نظیر تصفیه یا اختلاط با آب شیرین و یا تغذیه مصنوعی بر این مشکل فائق آمد. بنابراین حفاظت منابع آب زیرزمینی یک موضوع اساسی در شرایط افزایش تقاضا و کاهش این منابع می‌باشد. با توجه به اهمیت آب شیرین در این تحقیق به بررسی نفوذ شوری در آبخوان آزاد ساحل مکران و استفاده از تغذیه مصنوعی برای نشان دادن تغییرات حاصل از نفوذ آب شیرین در پسرفت یا پیشرفت گوه شوری[1] استفاده‌شده. با توجه به اهمیت آب شیرین در این تحقیق به بررسی نفوذ شوری در بخشی از آبخوان آزاد سواحل مکران و استفاده از تغذیه مصنوعی برای نشان دادن تغییرات حاصل از نفوذ آب داخل آبخوان در پسرفت یا پیشرفت گوه‌شوری استفاده شده که درنهایت مشاهده
گردید با توجه به پایین بودن میزان بارش و عدم وجود روا ناب‌های دائمی روش تغذیه مصنوعی برای مدیریت آبخوان کارآمد نبود و تأثیر کوتاه مدت در پس‌روی آب شور را دارد.
 
[1] Salt water wedge

کلیدواژه‌ها